Affinity Publisher wydany. Czy zagrozi Adobe?

Firma Serif w sierpniu 2018 r. udostępniła użytkownikom do testu wersję beta programu Affinity Publisher. Czy Adobe InDesign ma się czego obawiać? Postanowiłem sprawdzić możliwości programu

Nie ukrywam, że za wydaniem Affinity Publishera czekałem z niecierpliwością. W 2018 roku skusiło mnie świeże spojrzenie firmy na projektowanie w wektorach i zakupiłem Affinity Designer, mający konkurować z Illustratorem. Do sztandarowego produktu Adobe mu jeszcze daleko, ale ma kilka pożytecznych funkcji i ciekawy design. Dzięki temu za jakiś czas może wyrosnąć z niego dobry program.

W tym artykule przyjrzałem się kolejnemu programowi dopełniającego serię programów Serif’a – Affinity Publisherowi, czyli alternatywy dla Adobe InDesign.

Interfejs Affinity Publisher

Aplikacja jest naprawdę przyjemna dla oka. Z lewej strony są kolorowe ikonki, które ułatwią wzrokowcom pracę w odnalezieniu (Adobe stwierdziło, że w ich produktach rozprasza to uwagę i zrobiło wszystkie ikonki 1-kolorowe, przez co po kilku latach pracy wciąż błądzę po panelu i szukam odpowiedniej). Każde okienko z ustawieniami można wyciągnąć, ułożyć w kartę, poukładać w zakładce. Nad arkuszem roboczym dokumentu możemy po swojemu spersonalizować Toolbary: przestawić, dodać swoje, usunąć nieużywane.

Po wybraniu czy to obiektu wektorowego, czy tekstu umieszczonego w dokumencie, zmieniają się preferencje w górnym pasku, który ma na wierzchu najpotrzebniejsze opcje jak zmiana koloru wypełnienia i obrysu czy edycja wartości jak pogrubienie, rozmiar zastosowanie punktorów i numeracji itp.

Domyślnie ustawiony jest ciemny motyw, którego jasność można dostosować. Można też włączyć motyw biały.

Zmiana ustawień dokumentu czy wejście w opcje generalne nie wymaga w Affinity Publisherze poszukiwania ich po menu kontekstowym – po prostu wszystko jest na wierzchu, co jest ogromnym atutem produktu firmy Serif. Domyślne skróty klawiszowe zostały większości zerżnięte z InDesigna, za co też mają plusa. W końcu użytkownicy Adobe to ich target. Każdy skrót można zmienić pod swoje przyzwyczajenia.

Same preferencje programu są też świetnie przemyślane i bardzo „User Friendly”, podobnie jak w aplikacjach Affinity Photo i Affinity Designer. Jeżeli chodzi o interfejs, to moim zdaniem Adobe może się od Affinity Publishera uczyć.

Z racji że to wciąż wersja beta, nie działają jeszcze panele dla Pixel Persona i Draw Persona, które są zastosowane w poprzednich programach Serif. Gdy w kolejnych wersjach funkcje staną się aktywne, może zrobić się z programu naprawdę ciekawe narzędzie.

(Szybka aktualizacja - w wersji oficjalnej już działa, pod warunkiem że ma się wykupiony program Designer lub Photo, działa to świetnie!)

Tworzenie dokumentu i zarządzanie stronami w Affinity Publisher

Ustawienia nowego dokumentu tworzone są poprzez prosty kreator. Jest pełna obsługa CMYK i RGB, można zdefiniować marginesy oraz spady. Niestety jeszcze nie naprawiono braku wyświetlania obszaru spadu, z którym Affinity Designer boryka się wciąż w stabilnej wersji.

Można z góry określić, czy importowane podczas projektowania obrazy mają być linkowane do zewnątrz, czy osadzane w pliku programu (co niestety nie pozwoli na ich edycję w programach firm trzecich). Są strony wzorcowe, bez problemu wstawić można numerację strony. Przenoszenie, kopiowanie i usuwanie stron wygląda bardzo podobnie jak w InDesign.

Do projektu można zaimportować pliki PDF, a co ciekawe: podwójne kliknięcie umożliwia edycję zaimportowanego dokumentu w nowym oknie aplikacji. Przydatne, gdy potrzeba wyciągnąć z PDF-a np. sam logotyp. Oprócz tego, z polecenia File -> Place wstawić można większość plików wektorowych (np. svg, .eps, łącznie z .ai, niestety bez .cdr), praktycznie wszystkie bitmapowe (.psd również, z możliwością prostej edycji wprost z programu Publisher po dwukrotnym kliknięciu).

Można kopiować prosto z InDesigna nawet całe strony wraz ze zdjęciami choć jeśli chcemy to dalej edytować to funkcja działa średnio. Fajnie się sprawdzi dla statycznych elementów jak np. skopiowanie stopki czasopisma.

Zobacz także: skróty klawiszowe w Affinity Designer (kompatybilne z Publisher i Photo)

Typografia, manipulowanie wstawionym tekstem

Style znakowe i style akapitowe są stworzone na takiej samej zasadzie jak w InDesignie. Co tu dużo pisać – zobaczcie jak wygląda menu po wybraniu „Create character style”!

Jak widzicie – najpotrzebniejsze ustawienia dla składu DTP już zostały przez programistów opracowane. A to dopiero beta.
Z interesujących mnie udogodnień w typografii są i działają:

• zdefiniowanie z góry używanego fontu, jego wielkości i koloru
• odstęp między akapitami, wysokość linii
• „wdowy i bękarty” – automatyczne ściąganie pojedynczych znaków do nowej linii
• dzielenie wyrazów
• przyciąganie tekstu do siatki (trzymanie równych szpalt)
• ustawienie dopasowania minimalnego i maksymalnego poziomu justowania znaków i wyrazów

Można też wstawić tabele, które w podstawowy sposób da się nawet przyjemnie dostosować do potrzeb. Trzeba się pierw jednak oswoić z interfejsem. W mojej ocenie już jest on wygodniejszy w formatowaniu tabelek niż u konkurencji.

Praca z grafikami i transformacja obiektów

Jak wspomniałem wyżej, Affinity Publisher zaimportuje większość standardowych formatów dla wektorów i bitmap. Wszystko wystarczy po prostu wciągnąć do dokumentu lub zaimportować poprzez File -> Place. Opływanie tekstu ustawia się wybierając odpowiednią ikonkę z górnego toolbaru, ustawienia wyglądają jak w InDesignie.

Można rysować obiekty wektorowe krzywymi, klonować za pomocą przeciągnięcia z wciśniętym klawiszem alt. Pracuje się na wektorach podobnie jak z Affinity Designerem. W wygodny sposób pójdzie wykadrować też wsadzone grafiki rastrowe, wybierając z przybornika funkcję Crop Tool. Można również inteligentnie wypełnić zdjęciem wcześniej utworzoną ramkę. Wszystkie elementy mają warstwy, dla których można zdefiniować poziom krycia w procentach oraz tryb krycia obiektu, których jest około 20.

Affinity Publisher nie odświeża zalinkowanych grafik automatycznie (nie znalazłem takiej opcji, poprawcie mnie w komentarzu jeśli się mylę). Po wyedytowaniu w innym programie pliku zalinkowanego w projekcie, należy wybrać z menu Document -> Resource Manager i wybrać Replace dla pliku. Tutaj na chwilę obecną plusik dla Adobe.

Eksport dokumentu

Program ma wiele opcji eksportu, od JPG-a po PDS, PDF. Można eksportować wszystkie lub wybrane strony, rozkładówkami jak i pojedynczo.

Mnie najbardziej interesował eksport to PDF, z którym nie ma problemu. Jest praktycznie taki sam jak w Affinity Designer. Omawiałem temat poprawnego eksportu z Affinity do PDF w tym artykule.

Zobacz także: Jak wyeksportować PDF do druku w Affinity Designer

Podsumowanie i zalety programu

O ile nie zastąpię CorelDRAW na rzecz Affinity Designera z powodu znacznych braków funkcji, a Photoshopa na rzecz Affinity Photo z powodu wieloletnich nawyków, tak z przyjemnością porzuciłbym skład gazet i książek, które wykonuję w InDesign.

Mimo że działam na produkcie Adobe od kilku lat, ciągle muszę buszować po zakładkach nieintuicyjnego szarego menu, by w tym całym gąszczu ustawień znaleźć potrzebną mi opcję. Intuicyjność to nie jest dobra strona Adobe w żadnym programie z pakietu CC. I tutaj pojawia się on: Affinity Publisher, który jest pod względem interfejsu dużo bardziej poukładany.

Oceniam program z punktu widzenia DTP-owca, który składa głównie historyczne książki i gazety samorządowe o zasięgu lokalnym. Na tę chwilę mogę stwierdzić, że dla osób, które szukają prostego programu do składu gazet: od szkolnych gazetek po lokalne tygodniki niezależnych redakcji – Affinity Publisher będzie odpowiedni. Nie wiem jak z jego wydajnością: raczej nie rzuciłbym się na głęboką wodę i chciał w nim składać np. 300-stronnicową książkę pełną ilustracji.

Ciekawym sposobem jest komunikacja z użytkownikami. Serif prowadzi swoje forum dyskusyjne pod adresem forum.affinity.serif.com, które jest niezłą skarbnicą wiedzy o programach i źródłem rozwiązania wielu problemów.

Nie wszystko jest oczywiście idealne, ale cena czyni cuda

Na sam koniec jeszcze kilka minusów. Na pewno brak spolszczenia – cenię sobie użyteczność i wolę programy w polskiej wersji językowej. To dla mnie wielka zaleta. Nie ma GREP-a, a jednak podczas formatowania tekstu dla książki jest on mi niezbędny. Program oczywiście ma dużo mniej funkcji niż Adobe InDesign, ale to głównie funkcje bardzo zaawansowane, które nie każdemu są potrzebne do pracy.

Jeśli używasz pakietu Creative Cloud, możesz zrobić jeszcze eksperyment: wejść na stronę www, gdzie Adobe publikuję listę z nowymi funkcjami wydań InDesigna i porównać, które z nich używasz. Ja mam wrażenie, że z każdą nową wersją zmienia się tylko ekran powitalny.

Nie sposób pod koniec wspomnieć o cenie. Jeśli twórcy programu uznają, że program będzie wart tyle co pozostałe aplikacje w pakiecie ( na tę chwilę 239.99zł), to Affinity Publisher może być groźnym konkurentem w walce o lokalnych wydawców prasy czy gazetek okolicznościowych.

Czekam na wydanie stabilnej wersji. Program pewnie zakupię.

A Ty czytelniku, jak oceniasz aplikację Affinity Publisher? Zapraszam trochę pikseli niżej – daj znać w komentarzu!

Wersję beta Affinity Publisher pobierzecie ze strony firmy Serif pod tym adresem.